Badanie radiologiczne przewodu pokarmowego może dostarczyć pośrednich oznak kamicy pęcherzyka żółciowego. Do takich oznak należą stany kurczowe odźwiernika, całego żołądka, zaburzenia ruchowe żołądka i jelit, zniekształcenie, unieruchomienie. Podciągnięcie ku górze odźwiernika dwunastnicy, zgięcia wątrobowego okrężnicy lub prawej połowy okrężnicy poprzecznej i in. Objawy te nie są wprawdzie właściwe tylko kamicy żółciowej, niemniej łącznie z całym obrazem klinicznym mogą w wątpliwych przypadkach dopomóc w rozpoznaniu tej choroby. Pomimo dokładnego zbadania chorego kamica pęcherzyka żółciowego nie zawsze daje się rozpoznać. Przyczyna mylnego rozpoznania leży po części w zupełnie utajonym przebiegu choroby, po części zaś w nierzadkiej atypowości jej obrazu, zależnej głównie od zrostów i od współudziału innych narządów brzusznych. Zresztą stan chorego oraz warunki zewnętrzne, nie zawsze pozwalają, zastosować wszystkie metody rozpoznawcze, którymi rozporządza medycyna. W warszawskiej statystyce sekcyjnej E. Siedleckiego kamicę żółciową rozpoznano za życia mniej więcej w 7,5% (38 na 512) przypadków, w statystyce W. Czarnockiego u mężczyzn w 13,42% i u kobiet w 12,95%, średnio zatem w 13,04% (w 39 przypadkach na 299), tzn. klinicznie rozpoznawano zaledwie co 7-8 przypadek kamicy. Ile w tym materiale było nosicieli kamieni, więc przypadków bez żadnych objawów kamicy, nie wiadomo. W statystyce sekcyjnej Zakładu Anatomii Patologicznej Uniwersytetu J. K. we Lwowie (Hornowski) rozpoznano kamicę żółciową za życia prawie w 4,3% (19 na 446) przypadków kamicy. Po rozpoznaniu kamicy żółciowej należy określić, czy nie ma równoczesnego zapalenia wyrostka robaczkowego oraz choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy, z tymi bowiem chorobami kamica często się kojarzy. [podobne: niacynamid, dentofobia, skręcenie stawu skokowego ]